Battlefield: Bad Company 2 jest grą stworzoną ewidentnie do rozgrywek sieciowych. Choć kampania dla pojedynczego gracza również trzyma wysoki poziom, to jednak bez wątpienia stanowi jedynie dodatek do trybu multiplayer. A pod tym względem Battlefield: Bad Company 2 nie ma wśród nowych gier FPS praktycznie żadnej konkurencji.

Oczywiście przy założeniu, że podoba nam się uproszczony i mimo wszystko zręcznościowy charakter zabawy, mocno przyprawiony taktyką oraz nastawiony na współpracę. Nie jest to bowiem hardcore'owy symulator, jak ArmA 2, czy pierwszy Operation Flashpoint. To po prostu zręcznościowa strzelanka, w której studiu DICE udało się wypracować doskonały balans między grywalnością, a realizmem. Nacisk wszakże położono przede wszystkim na to pierwsze słowo. Wejście w świat sieciowej rozwałki w Battlefield: Bad Company 2 dla wielu osób może się okazać zgubne. Ten tryb ma w sobie tak wielką grywalność i siłę przyciągania, że często dopiero spadające w zawrotnym tempie statystyki mówią nam o tym, że być może czas na przerwę i odrobinę snu.



Do swej dyspozycji otrzymujemy cztery klasy postaci i tyleż samo trybów rozgrywki, co wbrew pozorom w zupełności wystarcza, by móc się doskonale bawić. Największą popularnością cieszą się zasłużenie od dnia premiery Gorączka i Podbój. To właśnie one pozwalają naprawdę rozwinąć skrzydła i bawić się na jednej mapie nawet 32 graczom jednocześnie.

A w telewizorni mówiły, że wiosna idzie

O sukcesie decyduje tutaj nie tylko zręczność i szybkość, ale również wypracowanie odpowiedniej taktyki, realizacja celów i - co niezwykle ważne w Battlefield: Bad Company 2 - współpraca. Owszem, można od czasu do czasu pozwolić sobie na indywidualną akcję, jeśli przyniesie to korzyści dla zespołu, jednak przede wszystkim liczy się tutaj współdziałanie. Rozgrywka jest więc zarówno bardzo dynamiczna, jak i wymaga ciągłego myślenia, analizowania sytuacji oraz stosowania coraz to nowych taktyk. Zdarzają się chwile, kiedy wokół nas dzieje się tak wiele, że na podjęcie decyzji mamy ułamki sekund. Z drugiej strony, wciąż musimy planować i przewidywać ruchy wrogiej drużyny. Jest więc szybko, głośno, ale z głową. Dokładnie tak, jak trzeba.

Recenzja zaczerpnięta z serwisu Gram.pl